Czy to był przypadek? Trzeci miesiąc... Grecja 2017 po raz pierwszy.

Dni na Krecie szybko uciekają.
Spacery, wyjazdy, rozmyślania, rozmowy, odpoczynek, zdjęcia, książka...
Potrzebuję czasu, by oswoić się z tym, że jestem znów w Grecji, w innych realiach, z ciężkim balastem w sercu...
Jest niedziela. Od rana świeci słońce, niebo jest głęboko niebieskie.
Po śniadaniu krótka rozmowa:
- Pójdę na rybki. Zobaczę, jak biorą. Pójdziemy razem? Jeśli nie chcesz, zostanę...
- Idź, ja zostanę. Pójdę na plażę, poczytam książkę.
- Będę krótko, jakby co, to pisz...
- Dobrze, nie martw się... Idź...

Plaża o tej porze dnia prawie pusta, ale powoli turyści szukają dogodnego dla nich miejsca.
Czytam książkę, lecz myśli biegną w inną stronę...
Jakaś pani smaruje plecy panu, młode dziewczyny zapalają papierosy, inne czytają coś w skupieniu lub słuchają muzyki. Dzieci baraszkują między leżakami, ktoś przechodzi, ktoś odchodzi... Życie...
Niebo coraz bardziej niebieskie... Szum morza próbuje utulić mój smutek...
Nie, to nie dla mnie...
Fala wspomnień zalewa mój umysł. I znów mnóstwo pytań...
Dlaczego? Dlaczego? Dlaczego...

Łzy same płyną bezwiednie. Okulary przeciwsłoneczne skrzętnie to ukrywają.
Nie wiem, czy ktoś widział, że płaczę...  I w zasadzie mało mnie to w tej chwili obchodzi...

- Kiedy wrócisz? - Piszę do M.
- Już się zbieram. Co się dzieje?
- Nie czuję się dobrze, nie chcę być tu sama...
- Już idę...
- Dobrze...

Siedzę przytulona do M.
- Mam dzisiaj totalny kryzys. Wiedziałam, że to nastąpi.
  Patrzę na plażę, morze, niebo, ludzi i świadomość, że Ania nigdy już tego nie zobaczy, że nie może się tym     cieszyć, rozrywa mi serce...
  Dlaczego tak musi być? Dlaczego nie możemy być tu razem?Dlaczego nie może tu być ze swoim mężem?
  Nie potrafię tego pojąć, zrozumieć...
  Nie potrafię...
- Ania tu jest. I widzi, jak cierpisz, jak oboje cierpimy...
  Myślę, że chciałaby widzieć Cię uśmiechniętą... Ona jest już szczęśliwa...

Siedzimy w milczeniu. Łzy zalewają moją duszę... To wszystko nie jest tak jak powinno...
Niedziela mija na rozmowach. Jest ciężko, tak strasznie ciężko.

Poniedziałek, kolejny dzień. Siedzimy przy śniadaniu.
Patrzę obojętnie na kręcących się w stołówce ludzi. Nagle, zauważam śliczną młodą wysoką blondynkę.

- Zobacz, jaka ta dziewczyna jest piękna... Przypomina mi Anię.
- Faktyczne... Jest śliczna...

Nie potrafię oderwać od Niej wzroku. Młoda kobieta z gracją wróciła do stolika.
Było mi głupio odwracać się, by zobaczyć, gdzie i z kim siedzi.

- Nie było Jej jeszcze wczoraj. Zauważyłabym Ją na pewno...
- Może przyleciała w nocy...
- Może...

Zatopiłam się w myślach.

- Dzisiaj jest chłodniej, więc może pójdziemy najpierw do "naszego Greka" i kupimy pamiątki, a potem jak      pogoda się wyklaruje, zaplanujemy coś...
- Oki, tak zrobimy. Zabierzemy listę i  pójdziemy do sklepu.

Zawsze tak robiliśmy... Lubimy sprawiać rodzinie i przyjaciołom radość. Przywozimy oryginalne greckie wyroby: miodki, oliwki, przyprawy, oliwę, ceramikę itp. Dokładnie ustalamy, komu i co, by zakup był trafiony... Grek uśmiecha się na nasz widok. To jeszcze nie sezon, turystów mało...
Mamy już wszystko, sprzedawca z uśmiechem wręcza nam "gratisik".
Wracamy do hotelu. Przeglądamy zakupy...

- To jak? Idziemy potem na spacer do centrum Mali?
- Wolałabym posiedzieć na plaży, a później  iść na spacer linią brzegową.
- Oki zrobimy kilka zdjęć, fale są dzisiaj duże.
- Dobrze...

Plaża faktycznie prawie pusta. Pogoda póki co nie zachęca do leżakowania. Wieje silny wiatr.
Pojedyncze osoby kręcą się bez celu. Mijamy kilka rzędów leżaków.
I nagle słyszymy:

- Aniu, nie rób tak, Aniu, chodź tu do mnie...

Stanęłam jak wryta. Widzę przed sobą piękną nieznajomą blondynkę ze stołówki, obok Niej młodego mężczyznę i małą, śliczną dziewczynkę...

- Aniu, mówię do Ciebie...
Dziewczynka patrzy na mnie i uśmiecha się, a ja nie potrafię wydobyć z siebie słowa...
Czuję ciepło i zimno zarazem obok serca...

- Dzień dobry - Mąż zwraca się do Młodych.
- Dzień dobry - z trudem wycedziłam słowa ze ściśniętego gardła...
- O, dzień dobry, jak miło... Przylecieliśmy w nocy. Państwo pewnie jesteście już tu dłużej.

Zawiązała się rozmowa. Małżeństwo pytało, co warto zobaczyć w okolicy,  rozważali wynajęcie samochodu, by pojechać na jakąś krótszą wycieczkę ze względu na małą Anię...
Odpowiadałam na Ich pytania, ale co jakiś czas zerkałam na Małą ...
Dziewczynka uśmiechała się bez przerwy... Oczyma wyobraźni widziałam moją Anię, jak bawiła się kiedyś na plaży...

Ania... To imię przeszywało mi umysł i serce...
Jak to możliwe, że akurat dzisiaj rano zwróciłam uwagę  na Jej mamę, teraz rozmawiamy, tak jakbyśmy się znali całe życie?
Jak to możliwe, że Ich córeczka nazywa się właśnie Ania, że po przepłakanej niedzieli spotykam Ją następnego dnia?
Tyle małżeństw jest w hotelu z małymi dziećmi, z żadnym nie nawiązaliśmy kontaktu oprócz grzecznościowego Dzień dobry...

Mąż trzyma 2 piękne muszelki. Biorę je i podaję Ani.
Dziewczynka śmieje się radośnie. Ogląda z zaciekawieniem muszelki.
Mama zwraca się do córeczki:
- Aniu, możemy zrobić z nich kolczyki, jak chcesz?

Po miłej rozmowie idziemy brzegiem morza.

- To niesamowite. Cały dzień wczoraj przywoływałaś Anię. I spotkałaś Ją dzisiaj - w uśmiechu tamtej małej   Ani... To nie może być przypadek...
- Nie wiem, co o tym myśleć, ale też tak uważam... Może ktoś słysząc moje słowa, pomyśli, że                zwariowałam... A jeśli  Moja Ania daje mi jakieś znaki, że jest tutaj z nami?
- I ja tak myślę... Chcesz, zrobimy kilka fotek.
- Tak, chcę...

Nie wiem, do dzisiaj, po prostu nie wiem, jak wytłumaczyć to spotkanie. Przypadek?
Czy to naprawdę był tylko przypadek?
A dzisiaj - 6 maja minęły 3 miesiące, jak odeszłaś Córeczko...
Postanowiłam opisać to niezwykłe spotkanie, na Twoją cześć.

Tam w głębi za mną na leżaku siedzą rodzice z małą Anią...

Czy Ty naprawdę Kochana Córeczko próbujesz dać mi jakiś znak?
Czy Ty naprawdę w uśmiechu tamtej małej Ani, uśmiechałaś się do Nas?
Czy Ty próbujesz powiedzieć Nam, że jesteś szczęśliwa?
Jeśli Tak... To spotkało mnie, nas na Krecie - także wielkie szczęście...

Pozdrawiam bardzo serdecznie wszystkich odwiedzających.
Życzę miłego weekendu.
Dziękuję za wszystkie komentarze, życzliwe słowa pod postem: Zabiorę Cię do Grecji.
Powoli docieram na moje ulubione blogi.

Zdjęcia pochodzą z 1 maja tego roku.