środa, 31 lipca 2013

Paris mon amour - część II

To już ostatni post dotyczący Francji, a 2 na temat Paryża.
Pisząc te słowa i przygotowując zdjęcia, mam oczy pełne łez... Dlaczego? Już za chwilę napiszę, jaki jest powód mojego wzruszenia...

Zapraszam na wirtualną wycieczkę.

Kolejny dzień  rozpoczęliśmy od zwiedzania Wersalu: pałacu i ogrodów Króla Słońce.


Wersal znajduje się 23 km od centrum Paryża. Inicjatorem budowy był Ludwik XIV.
Budowę Wersalu rozpoczęto w 1668 roku. Słynie z zespołu pałacowego, miejsca rezydencji królów francuskich od 1682 roku. Pałac wersalski, rozbudowany z rozmachem za Ludwika XVI, wraz z kompleksem ogrodowo - parkowym jest najwspanialszym dziełem francuskiego klasycyzmu i baroku.

 W pałacu, którego fasada ma długość 580m, można zwiedzać między innymi: Grand Appartament du Roi,
 Appartament de la Reine, Galerie des Claces (słynna Sala Lustrzana).

W oczekiwaniu na wejście - pamiątkowa fotka z prześliczną Hinduską. Ach te kolorowe, przepiękne stroje, bajeczne tkaniny...



    Poniżej na zdjęciu - Sala Lustrzana:


   W tej przepięknej sali między innymi został podpisany Traktat wersalski w 1919 roku, kończący I wojnę
   światową .
   W tym miejscu od lat odbywają liczne międzynarodowe konferencje.

    Robiąca wielkie wrażenie - Sala Lustrzana i My... (wyjątkowo w tym poście ujawniam wizerunek    mojego męża i osobistego fotografa) .


   Przepiękny kryształowy żyrandol: 


     Spacerowanie pałacowymi korytarzami to wspaniałe przeżycie, myślę, że nie tylko dla pasjonatów
     historii...


    Wybrane sale, które zwiedzaliśmy:




Pomnik Napoleona - wielkiego Wodza Francji:




    Niesamowite wrażenie zrobiły na nas  także Ogrody wersalskie:








Mamy ogromny niedosyt, ponieważ dość pobieżnie zwiedziliśmy niebotycznie dla mnie piękną Katedrę Notre -  Dame.
Jest  to jedna z najbardziej znanych katedr na świecie, miedzy innymi dzięki powieści "Dzwonnik z Notre - Dame" - francuskiego pisarza Wiktora Hugo. Budowę rozpoczęto w 1163 roku a zakończono po 180 latach. Katedra ma 69 metrów wysokości. Jej nazwę tł. się jako Nasza Pani i odnosi się do Matki Boskiej.



      Nie, nie niczego nie zbroiłam... Jestem od dziecka  fanką komedii z przeuroczym sierżantem Cruchot,
      w rolę którego wcielał przez lata Louis de Funes,  francuski aktor komediowy. Po prostu chciałam mieć
      zdjęcie z francuskimi stróżami prawa.    
      Poprosiłam i udało się... Byli bardzo sympatyczni.


    Poniżej słynne centrum Pompidou:


 Le site de la De'fense:


   Kolejnym miejscem, gdzie można by spędzić miesiąc, żeby zobaczyć wszystkie dzieła, jest oczywiście Luwr. Każdego dnia zwiedza muzeum około 25-30 tysięcy osób! Najsłynniejsze dzieła, jakie możemy zobaczyć to: Mona Lisa, Venus z Milo, Nike z Samotraki.

Głównym wejściem do muzeum jest od 1989 roku  szklana piramida. Zaprojektował ją architekt chińskiego pochodzenia. Luwr istnieje od XII wieku, zbudowano go jako twierdzę obronną, z biegiem lat zmieniał się w renesansowy pałac. W XVI wieku król Franciszek I zapoczątkował tu kolekcję dzieł sztuki, której pierwsze 12, miedzy innymi Mona Lisa, to dzieła skradzione z Włoch. Swą świetność Luwr uzyskał w XVI wieku za panowania Ludwika XIV, do kolekcji dołączyły wówczas dzieła Tycjana i Rafaela.
Napoleon także dbał o artystyczne bogactwa Luwru.


   Wnętrze słynnej szklanej piramidy, która ciągle wzbudza kontrowersje:


    W muzeum nie można robić zdjęć, dlatego poniżej  fotki  kartek, które zakupiliśmy na pamiątkę:


                            Tej pani chyba nie trzeba przedstawiać...


    To już ostatnie zdjęcie z Paryża...


    Jesteście pewnie zaskoczeni... jak to? Ani jednego zdjęcia z Wieżą Eiffla?


No niestety,  nie ma i w tej relacji nie będzie. Przygoda, która nas spotkała, była  komiczna a zarazem smutna... Późnym popołudniem był zaplanowany wjazd na wieżę. Staliśmy w długiej kolejce, żar lał się z nieba. Kiedy wjechaliśmy na I poziom, nagle zerwał się silny wiatr... niebo zrobiło się czarne... wjechaliśmy na II poziom... nie było czasu na zdjęcia, podziwianie widoków, w sekundzie rozszalała się burza... Windy nie wjeżdżały już na III poziom, wśród turystów można było zauważyć  panikę. Musieliśmy radzić sobie sami. Windy zwoziły turystów z samej góry, nie zatrzymywały się na II poziomie, były już przepełnione. Staliśmy - grupa kobiet i mój mąż, bezradni... Panie przerażone patrzyły błagalnym wzrokiem na mojego męża, jak co najmniej na Napoleona, który ma je bezpiecznie wyprowadzić z wieży... I nagle mój mąż oświadczył zdecydowanym głosem: "Schodzimy w dół...", panie pytały jedna przez drugą, w jaki sposób? A mój rycerz oświadczył krótko: "Schodami!". Kiedy piszę te słowa, śmieję się do łez, chociaż, wtedy nikomu nie było do śmiechu. Pioruny biły jeden po drugim, ulewa szalała, a My... grupa wystraszonych kobiet i nasz rycerz schodziliśmy z II poziomu wieży.

Przemoczeni do suchej nitki dotarliśmy wreszcie do autokaru, wieczorem w wiadomościach pokazywano, jakie straty wyrządziła burza tego dnia nad Paryżem.


Następnego dnia wracaliśmy już do domu, krótka wizyta w Muzeum Figur Woskowych, posiłek ...i koniec...

Siedziałam w autokarze i łzy leciały mi po policzkach...  Przecież naszym celem, było zobaczyć panoramę Paryża z iglicy wieży... to była też dla Nas bardzo ważna osobista wycieczka...  Minęło tyle lat, a ja nadal  się wzruszam... Teraz rozumiecie, dlaczego tak bardzo pragniemy  wrócić z mężem do Paryża?

Są tam miejsca, które na Nas czekają... Do zobaczenia  Paris mon amour!

Pozdrawiam wszystkim odwiedzających. 



poniedziałek, 29 lipca 2013

W stylu Coco Chanel...

No tak, nic nowego nie wymyślę, zestawy  czarno - białe i biało - czarne są ponadczasowe i kocha je wiele kobiet. Często panie pokazują je na swoich postach, ja także chcę zaprezentować moje ulubione. Pierwszy ukazał się w poście: Cud techniki na Śląsku - czyli nasza rodzima Wieża Eiffle'a, dzisiaj natomiast  moja druga odsłona. Sukienkę kupiłam chyba już z 3 lata temu w Orsay i ciągle odkrywam ją na nowo. Zmiana dodatków powoduje, że ma ona wiele "twarzy".  Znajomi ilekroć mnie w niej widzą, pytają: "Masz nową sukienkę?" -  a to przecież ta sama, tylko w innym zestawieniu. Już w sierpniu zaprezentuję ją w kolejnej odsłonie.

Tym razem biel, a właściwie ecri z dodatkami czarnymi. Buty chociaż mają wysoki obcas, są niewiarygodnie wygodne, przetańczyłam w nich niejedną zabawę... No i mój ulubiony dodatek - kapelusik (od kilku lat po prostu je uwielbiam).

































Życzę wszystkim odwiedzającym kolejnych słonecznych dni. Pozdrawiam w ciepły poranek.

Sukienka: Orsay
Kapelusz: pamiątka z Majorki
Korale, torebka: Avon
Pierścionek: Orsay
Pasek: lokalny butik
Okulary: Rossmann
Buty: Jennifer

czwartek, 25 lipca 2013

Paris mon amour

Nareszcie! Marzenie się spełniło! Jesteśmy razem (ja i mąż) w Paryżu. Jest lipiec 2006 roku. Upał nieziemski towarzyszy nam od początku wycieczki do Francji - Paryż jest celem naszej podróży.

Zmęczona, ale szczęśliwa i uśmiechnięta pozuję do pierwszych zdjęć w Paryżu przed przepięknym, niezwykłym budynkiem Opery Garnier.



Gmach ten został wybudowany w stylu eklektycznym w latach 70 - tych XIX wieku według projektu Charles'a Garniera.

Opera może pomieścić, bagatela, 2200 osób!

Wnętrze opery zapiera dech...


Po zwiedzeniu części gmachu, chwila odpoczynku... zmęczenie daje się we znaki....

Podczas zwiedzania pieszo, dotarliśmy do Placu Concorde - Plac Zgody. Jest to obszerny plac w centrum Paryża między Polami Elizejskimi a Ogrodami Tuilevie. W czasach Rewolucji Francuskiej na placu postawiono gilotynę, pozbawiono wówczas życia ponad 1300 osób, między innymi ścięto króla Ludwika XVI oraz królową Marię Antoninę.

Współczesną nazwę nadano po rewolucji, wcześniej plac nazwano od imienia króla Ludwika XV.

W centralnej części znajduje się egipski obelisk, podarowany w 1831 roku przez kedywa - wicekróla Egiptu - Muhameta Alego. Obelisk ma ponad 3300 lat, waży 230 ton i mierzy 23 metry wysokości. Pochodzi ze świątyni w Luksorze ( już niedługo o tym miejscu także napiszę).


Mijaliśmy także słynny Hotel Ritz, w którym do końca swojego życia przebywała wielka projektantka mody - Coco Chanel. W jej apartamencie bywali między innymi: Elizabeth Taylor, Salvador Dali, Pablo Picasco. W tym hotelu spędziła także ostatnie chwile przed tragicznym wypadkiem księżna Diana oraz jej narzeczony Dodi Al- Fayed.


Pewnie zastanawiacie się, co ja ciągle trzymam w ręku, no cóż to moja czapeczka płócienna, której nie miałam nawet czasu schować do torby podczas pozowania do zdjęć, takie było tempo zwiedzania...

Kolejnym miejscem, które polecam zobaczyć, jest Hotel des Invalides z grobem Napoleona.

Zdjęcie zrobiłam z autokaru...


Z inicjatywy Ludwika XIX został wybudowany wielki kompleks budynków na lewym brzegu Sekwany. Od początku istnienia służył jako szpital i pensjonat dla inwalidów wojennych.

Kompleks les Invalides składa się z Pałacu Invalidów wybudowanego w stylu klasycystycznym
oraz Kościoła Inwalidów.

W Pałacu Inwalidów znajduje się między innymi: Muzeum Armii.



Przepraszam za jakość zdjęć, ale nasz aparat odmawiał w upale posłuszeństwa...


Poniżej: grób Napoleona.


Jedną z wielu atrakcji, perełek Paryża jest - Muzeum Orsay. Wnętrze jest niezwykle piękne. Muzeum jest położone na lewym brzegu Sekwany. Zbiory zawierają głównie sztukę francuską z lat 1848 -1918: malarstwo, rzeźbę, fotografię oraz meble. Dzieła te są młodsze od tych, które znajdują się w Luwrze.


Czy uwierzycie, że ten wspaniały gmach, to dawny dworzec kolejowy? Wrażenie robi eklektyczna fasada i szklany dach oraz dwa ogromne zegary, jeden z nich znajduje się w głównych holu.



Rocznie muzeum odwiedza 4 miliony zwiedzających... Ja jestem jedną z nich...



"Lilie wodne" - to cykl 250 obrazów, które przedstawiają słynny ogród malarza Claude Moneta - jednego z czołowych przedstawicieli impresjonistów.
Obrazy Moneta urzekają grą światła i kolorów:


Jedna z licznych rzeźb w Muzeum Orsay:


Będąc w Paryżu, nie można pominąć Montmartre, gdzie główną atrakcją jest kościół - Sacre - Coeur.



W tej dzielnicy mieszkał między innymi Pablo Picasco.



Czy wiecie, że na Placu Pigalle nigdy nie rosły kasztany... Francuzi otwierają ze zdziwieniem buzie, kiedy Polacy, wielbiciele Kapitana Klossa, głównego bohatera serialu " Stawka większa niż życie", o nie pytają...
Plac Pigalle to po prostu nazwa dzielnicy w Paryżu. Znana jest z tego, ze znajdują się w niej liczne domy publiczne oraz teatr Moulin Rouge.


Teatr Moulin Rouge - Czerwony Młyn, od ponad stu lat ekscytujący publiczność występami o zabarwieniu erotycznym. Kabaret od czasu powstania prezentuje przedstawienia taneczne, w których na scenie występują artyści ubrani w kolorowe, wymyślne stroje. Tancerki często prezentują się topless ozdobione biżuterią lub barwnymi piórami. Moulin Rouge stało się słynne na cały świat z wykonywanego tu kankana.




Czas nie pozwolił, by zobaczyć rewię w Moulin Rouge, ale może kiedyś... przecież obiecaliśmy sobie z mężem, że wrócimy jeszcze do Paryża.

Do zobaczenia w 3 części - o Francji a 2 o Paryżu. Pozdrawiam wszystkich odwiedzających. Życzę miłego wieczoru.

Spodnie: Bon Prix
Bluzka - tunika: Empirio
Biżuteria: Avon