Po Mochowie do Głogówka i jeszcze raz pola makowo - chabrowe...

Witajcie!

Po wizycie w Małej Częstochowie, udaliśmy się w dalszą podróż do pobliskiego Głogówka.
Byłam tam już kilka razy. Pierwszy raz - jeszcze jako uczennica Szkoły Podstawowej.
Miasteczko wypiękniało, nadal w nim życie biegnie wolniej, ale nie ma już tamtego ducha, co kiedyś.
Sama nie wiem dlaczego... A może tylko tak mi się wydawało?

Niech Was nie dziwi ta sama sukienka w kwiaty, ale to był 2 etap wycieczki, najpierw Mochów, później Głogówek.
A w drodzej powrotnej maki też jeszcze będą...:)

Zapraszam do Głogówka:

Głogówek to miasto położone w zachodniej części Górnego Śląska w województwie opolskim, w powiecie prudnickim.
Miasto początkowo znajdowało się w rękach Piastów Śląskich, później niemieckiej dynastii cesarskiej
Habsurgów, a nastepnie do rodu von Opperdorffów. Ciakawostką jest to, że podczas potopu szwedzkiego
w 1665 roku, znalazł tutaj schronienie król Polski Jan Kazimierz wraz z rodziną.
Naszym celem było zobaczenie ruin zamku, ale tego dnia okazało się to niemożliwe, więc zmieniliśmy plany i uciekając przed upałem, udało nam się zwiedzić piękny kościół z XV wieku pw. św. Franciszka.

Na szczęście kościół był otwarty, co nas niezmiernie ucieszyło...

Zapraszam do obejrzenia wnętrza kościoła.

W środku przyjemny chłód... Pewnie zauważyliście "magiczny" czerwony sznur przed ołtarzem.
Tym razem mąż obiecał mi, że będzie grzeczny...

Po niezbyt miłym spotkaniu z ojcem paulinem w Mochowie - miła niespodzianka.
Sympatyczny zakonnik opowiedział nam historię kościoła i figury Czarnej Madonny.
Rozmawialiśmy z Nim prawie 1,5 godziny. Praktycznie o wszystkim. Zakonnik był bardzo elokwentny, dowcipny i chętny do rozmowy:

Ołtarz można było sfotografować z samego bliska.

Przepiękne organy:

I cudowna figura Matki Loretańskiej:

Trochę historii dla zainteresowanych:

Grota na zewnątrz świątyni:

Opuszczamy powoli kościół i wracamy na głogowski rynek:

Zawsze zachwycał mnie późnorenesansowy ratusz:

Trochę wody dla ochłody...

Urokliwe kamienice, no może bez anteny satelitarnej...

Niestety napis: Odzież z USA odbiera urodę, a jest to kamienica, która pochodzi z XVIII wieku:

Tutaj odpoczęliśmy na chwilę i zjedliśmy pyszne lody:

No to wracamy... O zamku będzie innym razem.
Ale za to w drodze powrotnej znów wzdychałam do pięknych makowych pół, tym razem bardziej makowo - chabrowych.
Na koniec kilka zdjęć z miejsca, które musieliśmy uwiecznić i trochę zabawy kolorami:

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i słonecznie.

Od poniedziałku będę już wreszcie mogła obserwować Wasze blogi regularnie. :)
Proszę o cierpliwość, jeśli jeszcze do kogoś nie dotarłam. Odwiedzam Was nadal intuicyjnie, nie widzę Waszych nowych postów... :(

Zapraszam na kolejne wspomnienia.

Zestaw został już opisany w poprzednim poście.