Z wizytą u św. Franciszka - Asyż część druga. Włochy po raz ósmy.

Witajcie!

Moi stali goście na blogu pamiętają, że w ubiegłym roku w maju byliśmy z M. we Włoszech. Celem była przede wszystkim kanonizacja Jana Pawła II. Pokazywałam Wam już Rzym, Monte Sant Angelo, San Giovanni Rotondo, Manopello, częściowo już Asyż, a teraz przyszła pora na dalszą relację z tego niezwykłego miasta. Miałam wrażenie, że czas się tutaj zatrzymał, że myśl tutaj rodzi się inaczej, że oddech, bicie serca są inne... Zauroczyło mnie to miejsce. Pragnę tu wrócić, by jeszcze raz poczuć tę atmosferę.

Zapraszam na kolejne wspomnienia podróżnicze.

Asyż to włoskie miasto i gmina położone na południowy wschód od Perugii, w rejonie Umbria.
W starożytności istniała na tym terenie niewielka osada etruska. W III wieku p.n.e. miejscowość była pod panowaniem rzymskim, a następnie należała do Księstwa Spoleto.
Pod koniec XII wieku Asyż zdobył niepodległość i w 1184 roku ustanowiono w nim samorząd miejski.
W 1367 roku po licznych zatargach z Państwem Kościelnym, zostało do niego włączone.

Na ulicach na każdym niemalże kroku można spotkać zakonników, spadkobierców myśli duchowej św. Franciszka.

Bo właśnie Asyż jest najbardziej znany jako miejsce narodzin św. Franciszka i św. Klary oraz z pojednania miedzynarodowego, religijnego i pokoju na świecie.

W 1860 roku Asyż został włączony w skład Zjednoczonego Królestwa Włoch.
Mijamy słynny pomnik i udajemy się do Bazyliki św. Franciszka.

Prace przy budowie Bazyliki zostały rozpoczęte już w 1228 roku, zaledwie dwa lata po śmierci świętego.
Skalisty i nierówny teren, wznoszący się nad doliną potoku Tescio na północy i ponad równinę ubryjską na południu, ofiarowany został Zakonowi Braci Mniejszych przez mieszkańców Asyżu. W księgach wieczystych dokonano wpisu, że jest to własność papieża Grzegorza IX, jako że Reguła Franciszkańska zabrania posiadania jakiejkolwiek własności.

Miejsce, które w tamtych czasach nazywane było Piekielnym Szczytem, ponieważ wykowywano tu między innymi wyroki śmierci, zamieniło się w Rajskie Wzgórze.

W 1960 roku Asyż nawiedziło silne trzęsienie ziemi. Spowodowało ono zawalenie się części sklepienia Bazyliki. Zginęło wówczas czterech zakonników, jednym z nich był zakonnik z Polski.
Bazylika św. Franciszka stanowi jedno z najbardziej oryginalnych osiągnięć sztuki włoskiej XIII i XIV wieku.

Dzisiaj Bazylika jest odrestaurowana, ale fragmentów fresków sklepienia nie udało się niestety już nigdy  odtworzyć.
Dwa zdjęcia wnętrza Bazyliki pochodzą z Internetu:

W mieście odbywają się zapoczątkowane przez św. Jana Pawła II Światowe Dni Modlitw o Pokój.
Pierwsze odbyło się w 1986 roku. Wspólnie modlili się przedstawiciele chrześcijaństwa, żydzi, muzułmanie, buddyści, hindusi, sintoiści, dżniniści i wyznawcy religii afrykańskich.

Nad Asyżem zapadał zmrok, a my chłonęliśmy wszystkimi zmysłami niepowtarzalny klimat tego miejsca...

Bazylika została wpisana na Listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.

Tutaj mieszczą się relikwie świętego.

W połowie nawy, przez dwoiste boczne schody schodzimy do grobu św. Franciszka.

Po zwiedzeniu Bazyliki spotkała nas przemiła i śmieszna historia. Ta para obok mnie pochodzi z Ukrainy. Na nasz widok, a właściwie na widok mojego M. pan zawołał: O matko, przecież to Ojciec Pio...
Śmialiśmy się do rozpuku, może faktycznie mój M. trochę przypomina świętego... Już do końca wycieczki miał ksywkę  - Ojciec Pio...
A para była bardzo sympatyczna, porozmawiałam sobie z nimi i tu na szczęście przydała się moja znajomość języka rosyjskiego.

M. nie potrafił powstrzymać się od śmiechu...

Wracamy do centrum miasta.

Jesteśmy tak zauroczeni Asyżem, że brak nam słów. Zresztą niech przemówią zdjęcia:

Oczywiście mnóstwo tutaj sklepików z pamiątkami. I sacrum i profanum...

Urokliwe restauracje, knajpki...

I nagle mój M. wypatrzył mężczyznę, który przeniósł nas na moment do czasów, kiedy tymi ulicami chodził św. Franciszek...

Nie zwracając uwagi na turystów, na tłumy, na przechodniów, szedł sobie przed siebie zatopiony w swoich myślach i świecie...

Pozdrawiam wszystkich odwiedzających bardzo serdecznie.
Zapraszam na kolejne wspomnienia.

Zdjęcia pochodzą z maja 2014 roku.

Mój zestaw wycieczkowy został już opisany w I części: Z Manopello do Asyżu. Część pierwsza.