Wokół Margarity - część I. Wenezuela po raz czwarty.

Witajcie ponownie na Margaricie.
Dzięki objazdówce po wyspie, zobaczyliśmy różne jej oblicza. Wycieczka była kilkuetapowa, przemieszczaliśmy się jeepami, motorówką i pieszo. Postanowiłam podzielić ją na 2 części, ponieważ zdjęć byłoby zdecydowanie za dużo, a chcę pokazać Wam codzienne życie ludzi na Margaricie, które mogliśmy zaobserwować, florę, faunę i ważne miejsca dla Wenezuelczyków i turystów z całego świata.

   Takim jeepem będziemy objeżdżać wyspę. W tle miejscowy kościółek. W Wenezueli większość ludności - to chrześcijanie. Aż 90% deklaruje się jako katolicy, ale praktykujących jest znacznie mniej.

Margarita jako wyspa pereł wabiła hiszpańskich awanturników, którzy wkrótce po tym, jak Krzysztof Kolumb odkrył ją podczas 3 wyprawy za Atlantyk w 1498 roku, zmusili oni rdzennych Indian do plądrowania ławic ostryg. Cel - poszukiwanie cennych małży.
Wielu z nich nie chciało poddać się niewolniczej pracy. Walczyli także o swoją ziemię i przede wszystkim o wolność.
Ze względu na dzielnych wojowników, wyspa otrzymała przydomek - Nueva Esparta czyli Nowa Sparta.

W lutym można było jeszcze zobaczyć choinkę i gdzieniegdzie ozdoby świąteczne:

  Na wyspie życie toczy się leniwie... 365 słonecznych dni w roku. Nie trzeba się martwić o zbiory czy opał na zimę...

   Życie na ulicy także toczy się leniwie. Niekończące się stragany, na których można kupić świeże pachnące owoce i warzywa.

  Autobusy jeżdżą - jak chcą. Ale nikt tutaj nie narzeka...

Mieliśmy szczęście zobaczyć zbliżający się do celu autobus:

   Małe sklepiki i "idylla" dnia codziennego...

   Ten chłopczyk w niebieskiej koszulce, to uczeń wracający ze szkoły. Za moment dołączy do swoich kolegów szukających ochłody w rzeczce:

   Trochę wody dla ochłody... Ja, jak już wiecie, mam jej przesyt... Tych, którzy nie rozumieją, dlaczego - zapraszam na wcześniejszy post: Zimna woda zdrowia doda.

  Po orzeźwiającej kąpieli, czas na obiad:

 Tak wygląda 80% dziewczyn i kobiet małych miasteczek i wiosek. W Caracas i innych dużych miastach, wiadomo szał na operacje plastyczne...

  Za moment chwila odpoczynku. Będziemy podziwiać rękodzieło tutejszych mieszkańców:

  W sklepie roiło się od kolorowych wyrobów sakralnych w zupełnie innym klimacie niż w naszych sklepach. Tutaj wiarę wyznaje się bardzo radośnie:

  Kolorowy zawrót głowy... I co tu wybrać?

   Margarita kipi od kolorów. Cytuję mojego ulubionego podróżnika Wojciecha Cejrowskiego: *Bieda jest kolorowa? Tutaj nie ma biedy, często jest ubogo, ale nie ma biedy. Bieda jest w Somalii. Tutaj ludzie żyją skromnie, ale są radośni i żyją kolorowo...*

Podobieństwo uderzające... Prawda?

   Ruszamy dalej. To nasz sympatyczny - paparazzi. Zwróćcie uwagę, jakie samochody można spotkać na wenezuelskiej ulicy:

    Na przykład: amerykańskie krążowniki z lat 70-tych:

    Trochę nowsze fury:

    I znów starsze modele:

   Takie niestety śmietniki obok sklepów są na każdym kroku...

   Ubogie dzielnice:

  Pewnie już wcześniej zauważyliście, że wiele domów ma kraty na oknach, drzwiach, bramach i nie tylko. No cóż, przestępczość jest w Wenezueli dosyć wysoka.

   Wenezuelski macho:

    Kiedy przejeżdżaliśmy przez małe miasteczka, mieszkańcy machali do nas radośnie:

   I babcia też nam pomachała:

  A ja nagle wypatrzyłam tę śliczną bawiącą się dziewczynkę. O dziwo, w oknach nie było krat, tylko kolorowe firanki.
   Dziewczynka machała do mnie i wołała: Buenos tardes!

    Dotarliśmy do 2 celu. Jesteśmy na wschodniej części wyspy. Za mną kamienny Zamek św. Róży - Castillo de Santa Rosa. Został on zbudowany w XVII wieku w bezpiecznym oddaleniu od wybrzeża oraz pirackich armat.

    Te mury pamiętają hiszpańskich konfistadorów:

   Po hiszpańskich piratach, którzy obrali sobie za siedzibę małą sąsiednią wyspę - Cubagua, przybyli korsarze angielscy. Dopiero podczas wojen narodowowyzwoleńczych w XIX wieku, doszło do ostatecznego zerwania z Hiszpanią. Na pięknej, słonecznej wyspie - wreszcie zapanował spokój.

   I pomyśleć, że w imię bogactw naturalnych i nie tylko, grabiono i mordowano tubylców...

   Tak jak wspominałam w 1 poście na temat wyspy - historia Margarity jest pisana krwią...

   Na górze z murów obronnych rozpościera się piękny widok na miasto La Asuncion

   oraz zielone porośnięte dżunglą wzgórza w samym sercu wyspy...

   Wenezuelska flaga dumnie łopotała na wietrze, ale czy ten kraj, w którym przelano tyle krwi, na pewno jest współcześnie krajem wolnych ludzi?

Pozdrawiam bardzo serdecznie wszystkich odwiedzających i już dzisiaj zapraszam na 2 część objazdówki po wyspie i zarazem 5 część naszej wyprawy do Wenezueli.

Przepraszam, jeśli z opóźnieniem docieram na Wasze blogi. Ostatnio z różnych powodów mniej czasu spędzam przy komputerze.

Zdjęcia pochodzą z lutego 2011 roku.