W pałacu króla Minosa - Knossos. Ciąg dalszy podróży po Krecie.

Knossos. Jedno z najsłynniejszych miejsc na Krecie. Któż nie zna opowieści - mitu o królu Minosie, jego żonie Pazyfae, która powiła strasznego potwora Minotaura. Któż nie zna opowieści o wspaniałym budowniczym Dedalu, który był gościem u króla Minosa i na jego prośbę wybudował słynny labirynt,w którym umieszczono nieszczęsnego potwora. I któż wreszcie nie słyszał o słynnej ucieczce Dedala i jego syna Ikara z wyspy. To chyba jeden z najpiękniejszych mitów, który mówi o naszych wielkich pragnieniach. Kiedy byłam małą dziewczynką, uwielbiałam leżeć na łące i godzinami wpatrywać się w niebo. Myślałam sobie wtedy, jak szczęśliwy musiał być Ikar, kiedy szybował w przestworzach. Wtedy nie docierało do mnie, że był szczęśliwy, niestety tylko przez moment. Ten wielki marzyciel, idealista był moim idolem... Powoli zaczynałam rozumieć, że marzenia są ważne i potrzebne i nie wyobrażam sobie bez nich życia, ale z biegiem lat wiedziałam, że przydaje się także rozwaga i rozsądek Dedala... Jako nastolatka założyłam zeszyt i wklejałam do niego obrazki z kolorowych czasopism - miejsc, które pragnęłam zobaczyć w przyszłości. Była tam także Grecja - na 2 miejscu. Już rozumiałam, że Ikarowe są mi potrzebne marzenia, idea, cel, brawura ujarzmiona, energia i zapał, ale od Dedala kupiłam mądrość życiową i rozsądek. Inaczej nigdy nie zrealizowałabym swoich marzeń, pozostałaby na poziomie idei... Kochany Ikarze, jestem Ci wierna - Idę w stronę słońca, tak jak Ty, ale jednocześnie stąpam mocno po ziemi... Czasem żartuję, że jestem idealistką realistyczną... lub realistką idealistyczną... Psychologia nie zna takich terminów, ale pomyślcie sami czyż nie jest tak, że każdy ma coś z Ikara i Dedala?

Zapraszam na wirtualną wycieczkę do pałacu króla Minosa, niestety obecnie są to już tylko pozostałości.
Spacerując, przypominały mi się moje dziecięce marzenia. Jakie to szczęście spełniać kolejne:

W 1899 roku Arthur Evans odkrył ruiny pałacu pałacu pochodzącego z okresu 2000 - 1400 p.n.e. - kultury minojskiej, zwanego pałacem Minosa lub labiryntem kreteńskim

    Około 1450 roku p.n.e. Achajowie zajęli Kretę, pałac został ostatecznie zniszczony pod koniec XIV             wieku p.n.e. Odkrywcom mocno zagęszczony układ ścian nasunął skojarzenia z labiryntem.

    Ściany pałacu ozdabiały przepiękne kolorowe freski:

   Fragment sali tronowej i my:

    Przepiękny fresk przedstawiający szarżującego byka:

                             Kolejny niezwykły fresk przedstawiający młodzieńca:

   Posadzki w pomieszczeniach reprezentacyjnych wyłożone były płytami z kamienia. Ściany pokryte licznymi freskami:

Słynny tron króla Minosa, no cóż przyznaję, że nie jest zbyt okazały:

W zasobnych beczkach - pitosach przechowywano między inny mięso i oliwę:

Te piękne naczynia, znalezione w Knossos, można obecnie oglądać w muzeum w Iraklionie:

Na tkaninach częstym motywem było ujeżdżanie byka:

To jest fragment najstarszej zachowanej tkaniny, jaką znaleziono w Knossos:

Bardzo tajemnicze figurki bogiń z czasu kultury minojskiej:

To niezwykłe znalezisko - głowa niedźwiedzia:

Mamy trochę czasu, by zobaczyć port w Iraklionie:

Przydałby się jeszcze cały dzień, by spokojnie wszystko zwiedzić. Jest przeszło 40 stopni, zmęczenie daje się we znaki. Port jest piękny a ciekawa architektura robi na nas wrażenie, ale musimy powoli wracać do Tavronitis - to miejscowość, w której mieszkamy.

W drodze powrotnej pamiątkowe zdjęcie:

Zatrzymaliśmy się przy przydrożnym straganie. To co widzicie, to nie są orzechy, tylko ślimaki!

A ja wybrałam duży okaz pięknego, soczystego arbuza dla naszej czwórki. Jeszcze dzisiaj czuję jego smak i zapach. Ach, aż leci mi ślinka... To co kupujemy w naszych sklepach, jest nędzną podróbą...

Punkt widokowy, ostatnie spojrzenie na Iraklion:

    W Knossos wypatrzyłam tę kartkę. I znów moja wyobraźnia wzięła górę. Ten niezwykły konar drzewa         skojarzył mi się z Ikarem, który przygotowuje się do lotu:

Ostatnie zdjęcie z naszej wyprawy. Mój mąż zażartował, że za mną w tle znajduje się pas startowy Dedala i Ikara. A ja naprawdę widziałam oczyma wyobraźni mojego dziecięcego idola. Tak już mam...

Ikarze, gdziekolwiek jesteś, w moich myślach i marzeniach - na zawsze pozostaniesz ze mną....

Pozdrawiam wszystkich odwiedzających. Za kilka dni zaproszę Was na wieczór grecki i krótki spacer w pięknym miasteczku - Chani. Dziękuję jeszcze raz naszym towarzyszom podróży za wspaniale spędzony czas i zdjęcia. Nasz aparat już skończył swój żywot. Grecja pojawi się jeszcze kilkanaście razy. 

Już teraz zapraszam!

Spodnie, tunikę i biżuterię znacie już z Paryża. Uwielbiałam wtedy ten zestaw.

Zdjęcia pochodzą z sierpnia 2008 roku.