Santoryn - słońce i lawa...

Strongile - Okrągła, Kalliste - Najpiękniejsza, Thera - Tera, tebański heros, Santoryn lub Santo - Rini czyli  Święta Irena i potocznie Santorini - to nazwy, które odnoszą się do jednej z najpiękniejszych wysp na świecie. Znajduje się ona na południowym krańcu archipelagu Wysp Cykladzkich.

Będąc na Krecie, nie sposób pominąć wyprawy na tę wyspę. Płynęliśmy wspaniałym, dużym statkiem rejsowym około 5  godzin.

Zdjęcia pochodzą z sierpnia 2008 roku.
Zapraszam na wirtualną wycieczkę.

Port w Hani, czekamy na statek, którym popłyniemy z Krety na Santoryn:

    Już jest... za chwilę wypłyniemy, by przeżyć kolejną  podróżniczą przygodę:

Statek miał kilka poziomów, kilka restauracji, kino, basen, sklepy i nawet teatr! Wyobrażaliśmy sobie, jak mógł wyglądać Titanic... My chcemy jednak dopłynąć do celu.

    Piękna słoneczna pogoda, bezchmurne niebo i granatowy kolor Morza Egejskiego:

   Powoli na horyzoncie ukazuje się naszym oczom wyspa Santoryn:

 Santoryn nie jest zwykła wyspą - ukształtowała się ona z cienkiej lawy wulkanicznej, która wylała się z głębi ziemi, wzniosła się ponad powierzchnię morza i utworzyła czerwono- czarną bryłę z urwistymi przepaściami, kamiennymi masywami i surowymi barwami, sprawia nadzwyczajne wrażenie.
Jesteśmy szczęśliwi,  że za chwilę staniemy nogą na jednej z najpiękniejszych wysp świata:

Jesteśmy bliżej, coraz bliżej:

   Wiatr rozwiewał włosy, ubrania, ale mój uśmiech nie schodził z twarzy - spełniamy z mężem kolejne        marzenie:

   Ciemnoniebieski kolor morza, brązowy, czerwony i czarny - kolory ziemi  oraz  biało- niebieskie domki poprzyklejane jakby do skał, tworzą niepowtarzalne połączenie, czarujący widok, którego nie da się zapomnieć...

    Jedziemy krętą, wąską drogą na szczyt wyspy, w dole widok na port Santorynu:

    2 zdjęcie z autokaru - symbol wyspy, biało- niebieska cerkiew:

   Jeśli ktoś ma bystre oko, to w szybie autokaru odbija się moja twarz, widać moją otwartą z zachwytu buzię.

A tu już my szczęśliwi, żar z nieba się leje, czapeczki płócienne założone, moje spodnie za długaśne chronią przed słońcem, widoki miasteczka - Ia  rekompensują wszystko... Ia to nazwa miasta:

    Obecnie powierzchnia Santorynu wynosi 76 kilometrów kwadratowych, a ludność stanowi blisko 7.000       tysięcy ludzi. Długość linii brzegowej - 70 kilometrów.

    Wyspa była już zasiedlona, jak podają źródła, w epoce neolitu. Ludność uprawiała przede wszystkim:           winną latorośl, zboże i zbierano plony drzew owocowych.
    Współcześnie Santoryn słynie także z  lokalnego wyrobu wina. Niestety nie mieliśmy czasu na degustację.

    Prawdziwą ucztą dla oka były bajeczne widoki:

    Za furtką był śliczny prywatny pensjonat:

    Stopień zamożności mieszkańców był dosyć wysoki. Byli wspaniałymi budowniczymi okrętów,                     żeglarzami, świetnymi handlarzami, utrzymywali stosunki handlowe z większością krajów Wschodniego         Śródziemnomorza.
 
    Nie potrafiłam wyjść z zachwytu, zwiedzając miasteczko Ia:

   Nagle wypatrzyłam białego osiołka, czyżby pomalowali go na biało jak domki, płoty czy murki?
   

    Schodziłam z trasy, wchodząc do bocznych uliczek, kocham takie klimaty:
 

 

   Oczywiście musiałam poszperać w sklepie, by znaleźć oryginalne pamiątki dla najbliższych:

    No i jako 100% sroczka przejrzałam też wisiorki, koraliki itp...

    Jak już pisałam wcześniej,  wizytówką Santorynu są cudne cerkwie. Na tle niebieskiego nieba, białe               budowle z niebieskimi kopułami wyglądają nieziemsko pięknie:

    Marzyłam o tej chwili - by stanąć na tle przepięknej cerkwi :

    W stolicy - Firze cerkwie wyrastały jak grzyby po deszczu...

   Przepiękne widoki z każdej strony:

 
    Jedna z hipotez utożsamia zniszczenie wyspy przez erupcję wulkanu z mityczną Atlantydą.

    Kolory biały i niebieski nadają szczególne piękno domom Santorynu:

 
    Ludzie mieszkają tutaj i mimo zagrożenia, nie chcą opuścić tej bajecznie pięknej wyspy...
    Cudowne, urokliwe tarasy... niebieskie furtki, drzwi, okiennice, niebo i woda...

     A moja tuniczka i biżuteria dostroiły się do scenerii...

    Jesteśmy zmęczeni zwiedzaniem w w upale, ale nic nie jest w stanie zmącić naszego szczęścia,                       zobaczyliśmy  jedno z najpiękniejszym miejsc... oj  warto było...

   Kiedy przychodzi chłodna jesień i mroźna zima, często przeglądamy z mężem album ze zdjęciami z tego       magicznego miejsca... i znów jesteśmy na Santo - Rini i jakoś tak cieplej się robi pod serduchem, wraca       optymizm i nadzieja, że może kiedyś tam wrócimy...

   Pozdrawiam słonecznie i błękitnie wszystkich odwiedzających.
   Zapraszam serdecznie na kolejną relację z Grecji.
   Andio!

   Tunika: sklep indyjski (wcześniej była to sukienka)
   Spodnie: Bon prix, znacie je już z Francji
   Biżuteria: Avon
   Koszyk: Avon
   Mąż: Mój własny, osobisty...